Srpska pravoslavna crkva slavi Lazarevu subotu ili Vrbicu, praznik koji se uvek slavi subotom, u šestoj nedelji posta, a posvećen je sećanju na vaskrsenje Lazara i ulazak Hrista u Jerusalim kojeg su dočekala deca. Zato se ovaj praznik zove još i Lazareva subota, i smatra se radosnim, dečijim praznikom.
Na Lazarevu subotu običaj je da se nose grančice vrbe, čime se simbolično predstavlja svečani Hristov ulazak u Jerusalim na Cveti, kada su pred njega deca bacala palmine grančice radujući se njegovom dolasku.
Vrbica je naročito dečiji praznik, jer je Hristos, prema Jevanđelju, ulazeći u Jerusalim rekao: “Pustite decu meni, jer takvih je Carstvo nebesko”.
Širom Srbije, ovaj praznik se obeležava na poseba način, a evo i kako to izgleda:
Deca se tog dana svečano obuku, pa sa zvončićima vezanim na trobojku i stavljenim oko vrata radosno iščekuju da oko crkve krene litija. Pre litije u crkvi se narodu podele mlade vrbove grančice koje se kasnije odnose kućama i stavljaju pored ikone i kandila.
U našim hramovima se u popodnevnim časovima služi večernje bogosluženje. Mlade vrbove grane se osveštaju, podele narodu, a onda kreće trokratni ophod oko hrama sa crkvenim barjacima, ripidama i čiracima. Narod obilazi oko hrama uz pevanje tropara Lazareve subote. Deca radosno zvone zvončićima dok na glavama nose upletene venčiće od vrbovih grančica.
Osim u hramovima, Vrbica odn. Lazareva subota se u našem narodu obeležavala i naročitim povorkama devojaka – lazarica koje su igrale i pevale obredne pesme u cilju zaštite ljudi od zlih sila.
Lebanske vesti